آقايان، جشنواره تئاتر فجر كه شوخي نيست!

اگر كسي به قطار جوايزي كه در اين جشنواره اهدا مي شود نگاه كندبدون شك او به خودش خواهد گفت تئاتر ايران كه چنين پاياني داشت چه سال پرباري را پشت سر گذاشت.

اما واقعيت چيز ديگري است. مراسم اختتاميه سي و نهمين جشنواره تئاتر فجر شوخي تلخي بود. اين جبران كمبود سال گذشته بود كه مديران هنرهاي نمايشي به جوايز بي شماري در بخشها و صنايع مختلف روي آوردند ، اين يك اتفاق بي روح بود. اما حتي با اين ترفند آب براي مسئولان و مديران گرم نمي شود بهناز جعفري در يك سخنراني كوتاه روي صحنه به درستي صحبت مي كند“من امشب احساس غريبي مي كنم ، احساس مي كنم اين يك جشن عجيب است. “سوزاندن عجيب از تمام دهانه هاي اين اتاق ناشي مي شود.”

اين احساس عجيب و سرد بر مراسم اختتاميه سي و نهمين جشنواره تئاتر فجر غلبه داشت و لباس هاي عجيب نويد محمدزاده جدا از جنجال در فضاي مجازي ، دستاورد ديگري براي برگزاركنندگان نداشت.

مراسم شب گذشته در تئاتر فجر نمونه عيني رويدادي بود كه با تكيه بر كميت قصد دارد كيفيت پايين آن را پنهان كند. آيا برگزاركنندگان اين جشنواره واقعاً تعداد جوايزي را كه داده اند حساب كرده اند؟ آنها واقعاً يكبار فكر نكرده اند كه در كجاي دنيا ، يك جشنواره تئاتر يا هنرهاي ديگر ، همه اين بخشها و شاخه ها و جوايز در يك رديف مرتب شده اند؟

همه اين مقوله هاي مختلف و همه اين جوايز هيچ ارتباطي با واقعيت تئاتر سال گذشته در كشور نداشت. مانند ساير آثار ، اين كار فقط تا پايان سال اتفاق افتاد ، زماني كه مديران هنري وزارت فرهنگ و رهبري اسلامي دست خالي براي گزارش عملكرد نداشتند.

مديران تئاتر و برگزاركنندگان جشنواره در كشور از خود نپرسيدند كه هنر كه يك سال تعطيل است ، تئاترهايش ورشكسته شده و هنرمند آن بيكار است چه فايده اي دارد؟ مگر اينكه خود آقايان مسئول باشند.

در حالي كه مجريان كم درآمد در مشكلات مالي به سر مي برند ، جوانان تحصيل كرده آنها آينده شغلي ندارند و بخش خصوصي كه در طي چند سال گذشته بيشترين بار تئاتر را در كشور متحمل شده است ، در آستانه سقوط است. مراسم اختتاميه سي و نهمين جشنواره تئاتر فجر نمونه اي از اين جمله معروف است كه مي گويد: “خورشيد روي لگن با هفت دست ، چيزي براي شام و ناهار”.

5757